Green Deal - recenzja

Tytuł: Green Deal
Autor : Juma Al-JouJou
Liczba graczy: 3-5 osób
Wiek: + 12 lat
Czas gry: 90 minut
Wydawnictwo: Karma Games
Mechaniki: Area Control, Auction/Bidding, Simulation, Simultaneous Action Selection, Tile Placement


Green Deal to gra, w której stajemy się prezesem międzynarodowej  korporacji w 2050 roku. Podczas gry naszym zadaniem jest zwiększanie zysków i majątku firmy, inwestowanie w badania i jeszcze kilka innych rzeczy.

Elementy gry


2 instrukcje - jedna w języku niemieckim, druga w angielskim.

Plansza - znajdziemy na niej różne tory oraz mapę świata.

60 kart rozwoju - w grze można znaleźć 4 kategorie rozwoju: ekologię, pracę, społeczność i wynalazki.

30 kart akcji - pozwalają na wykonanie określonych czynności albo dają punkty zwycięstwa na koniec gry.

9 kart pożyczki i jedna karta PR

90 drewnianych znaczników - po 18 w pięciu kolorach.

5 kół aukcyjnych - służą do ustawiania ofert w 1 fazie.

60 kwadratowych żetonów rozwoju - umieszcza się je na mapie świata.

9 znaczników PR - po 3 o nominałach 1, 2 i 3 punktów.

5 arkuszów PR

5 kart pomocniczych

1 znacznik do oznaczania liczby tur

Rozgrywka

Każdy gracz dostaje znaczniki w wybranym przez siebie kolorze i umieszcza po jednym na polu przychodów, pieniędzy, torze punktacji i na każdym torze rozwoju. Każdy otrzymuje również kołowy znacznik. Następnie należy potasować osobno talie kart i przygotować rynek kart dla pierwszej rundy. 

Gra składa się z 10 rund podstawowych (jest jeszcze kilka punktujących). Każda tura składa się z 4 faz.

Pierwsza faza służy ustaleniu kolejności rozgrywania akcji. W tym celu każdy gracz w tajemnicy przed innymi przygotowuje kwotę pieniędzy, którą jest w stanie oddać, by jako pierwszy wykonywać akcje. Gracze ustawiają to na swoich kołach, przesuwając strzałkę na odpowiednie pole. W tym samym momencie  pokazują kto, ile wybrał i w tej kolejności ustawiają znaczniki na torze kolejności. 

Faza druga to faza, w której gracze otrzymują zyski i płacą zadeklarowaną we wcześniejszej fazie sumę pieniędzy. Każdy gracz otrzymuje tyle pieniędzy, ile wskazuje jego sytuacja na polu przychodów.

W trzeciej fazie gracze przeprowadzają inwestycje. Każdy gracz wybiera jedną z 4 opcji. Pierwsza opcja to zakup karty rozwoju danego rodzaju. Podczas każdej tury do kupienia są 4 karty rozwoju, po jednej z każdej kategorii. Kupując taką kartę najczęściej tracimy trochę majątku, często spadają nam również zyski (choć są karty je zwiększające), ale za to dostajemy punkty. Możliwość druga to zakup karty akcji. W każdej rundzie do wyboru mamy dwie karty. Karty akcji pozwalają wykonać jakąś akcję lub przynoszą dodatkowe punkty zwycięstwa na koniec gry za spełnienie określonych warunków. Specjalnym rodzajem karty akcji jest zwrot podatku. Dostępna jest dla wszystkich graczy w każdej rundzie. Wybierając tę kartę, gracz może wziąć znacznik PR lub 4 pieniądze. Gracz może wziąć również pożyczkę z banku. Ilość otrzymanych pieniędzy jest widoczna na górnej karcie pożyczki. Pożyczkę oczywiście należy spłacić do końca gry, bo jej niespłacenie skutkuje tym, że otrzymujemy dużo ujemnych punktów karnych. Gracz może mieć wzięte maksymalnie 3 kredyty w jednym momencie. Ostatnia możliwość to 2 połączone ze sobą akcję. Kupujemy wtedy kartę akcji i bierzemy kredyt. 
Dodatkowo gracz może także wykonać każdą z trzech dodatkowych akcji jeśli tylko chce. Pierwszą akcją jest zakup jednego żetonu PR. Za jeden żeton płaci się tyle ile wskazuje wartość na karcie. Czyli za żeton o wartości 2 trzeba zapłacić 3 euraki. Można również zapłacić dywidendę potrzebującym, za co dostaniemy kolejne punkty. Ostatnia możliwość to zagranie karty akcji z ręki, jeśli jakąś mamy. Jeśli na karcie znajduje się symbol białej karty to można ją zagrać w dowolnym momencie trzeciej fazy. Jeżeli na karcie nie ma żadnej ikony to działanie wykonuje się natychmiastowo po zakupie karty. Symbol nieskończoności oznacza, że działanie jest aktywne do końca gry. Z kolei karty z ikoną dwóch fioletowych kart dają punkty na koniec gry.
Po każdej rundzie niezakupione karty rozwoju i akcji trafiają na stos kart odrzuconych, a na ich miejsce wędrują karty z góry stosu.
Gracz biały może zapłacić 5 euro, czy milionów, za co dostanie 6 punktów.
Trzecia faza to ekspansja. Jeśli gracz kupi kartę rozwoju, to bierze płytkę odpowiadającą zakupionej karcie wartościom i kategorią i kładzie ją na mapie. Pierwszą płytkę gracz muszą umieścić na jednaj ze startowych pozycji. Wszystkie następne płytki są umieszczane obok istniejących płytek gracza. Kładąc płytkę należy na niej umieścić swój znacznik, aby było wiadomo do kogo ona należy. Jeśli gracz umieszcza swoją płytkę poziomo lub pionowo do sąsiadującej płytki tej samej kategorii. Musi wybrać czy projekty mają ze sobą współpracować, czy rywalizować. Kooperacji pomiędzy projektami powoduje wzrost zysków dla płytek obu graczy. Znacznik zysku wzrasta o taką sumę liczb, ile wynosi średnia wartości dwóch projektów. Np. obaj gracze mają kafelki z wartością 3, więc obaj przesuwają swój znacznik o 3 pola do przodu. W przypadku rywalizacji posiadacz silniejszej płytki szkodzi posiadaczowi słabszej. Gracz, który ma silniejszą płytkę odejmuje od niej wartość płytki słabszej. Następnie oddaje do swojego toru zysku różnicę tego działania, a gracz słabszy zmniejsza zyski o wskazaną liczbę. Kiedy obie sąsiadujące płytki należą do jednego gracza zawsze dochodzi do kooperacji. 
Projekty białego gracza ze sobą współpracują, przesuwa więc on swój znacznik na torze zysku o 3 pola.
Oprócz standardowych rund, w grze występują też rundy specjalne, podczas, których najczęściej dostajemy dodatkowe punkty. Jedną z takich rund jest ocenianie PR. Są 3 takie rundy. Podczas niej wszyscy gracze jednocześnie i w ukryciu umieszczają tyle swoich żetonów PR, na kategoriach rozwoju, na swoim arkuszu PR, ile chcą. Niektóre znaczniki mogą pozostawić niewykorzystane, by móc je wykorzystać w późniejszych rundach PR. Kiedy wszyscy są gotowi ujawnia się rozłożenie znaczników. Gracz, który ma najwięcej punktów w danej kategorii, zdobywa 8 punktów, drugi 4 punkty, trzeci 2 punkty. Nie można jednak dostać żadnych punktów, jeśli poziom w danej kategorii wynosi 0. Po szóstej rundzie i na koniec gry następuje runda Ocenianie Rozwoju. Podczas niej każdy dostaje punkty za swój najsłabiej rozwinięty projekt. Np. jeśli twój najsłabiej rozwinięty projekt jest na drugim poziomie to dostajesz 10 punktów. 
Na zakończenie gry wycenia się spółkę. gracz, który ma największe zyski dostaje 12 punktów, drugi 8, trzeci 4.
Na koniec gry należy także rozpatrzyć efekty z kart akcji. Niektóre z nich potrafią naprawdę wspomóc nas ładną dawką punktów.
Posiadacz tej karty dostaje 1 dodatkowy punkt za zapłacenie dywidendy.
Gra kończy się wraz z upływem 10 rundy i rozpatrzeniu czterech rund specjalnych. Wygrywa gracz z największą ilością punktów zwycięstwa.

Podsumowanie

W sumie gra mnie nie zaskoczyła. Spodziewałem się dobrej gierki ekonomicznej i taki produkt też otrzymałem. Przy grze można trochę pokombinować, ale nie wiem czy aż na tyle, by można ją było zaliczyć do eurogier. Jak dla mnie jest to taka -eurogra, czyli nie pełnoprawna eurogra. Może być jednak dobrym wstępem do gier z kategorii najbardziej mózgożernych. Mi w Green Deal grało się przyjemnie. Jest to gra premiująca myślenie przy rozgrywce. Punkty zdobywa się całkiem łatwo, ale trzeba to jeszcze zgrać z naszym majątkiem i zyskami, a do tego przeciwnicy nie śpią. Dróg do zwycięstwa jest kilka, oczywiście wygrywa gracz z największą ilością punktów, ale można je zdobywać na kilka sposobów. Takie coś właśnie podoba mi się w grach, że nie ma ściśle wytyczonej drogi do zwycięstwa, tylko można łączyć kilka sposobów.  

Green Deal to gra dla 3-5 graczy i w każdym składzie liczbowym gra się dobrze. Tytuł ten skaluje się przyzwoicie głównie dzięki zależnej od liczby graczy wielkości planszy, na której toczy się gra. Jeśli grałoby się na takiej samej mapie grając we trójkę, jak i w piątkę, to przy grze z mniejszą ilością osób byłoby po prostu "za luźno". 

Gra została wykonana jak na niemiecką grę przystało. Dobrze i solidnie, ale bez fajerwerków. Wszystkie elementy na pewno posłużą nam przez wiele rozgrywek. Nie ma problemów również z czytelnością. Wykonanie wizualne całej gry może nie powala na kolana, jednak nie jest ot konieczne, a poza tym rysunki na kartach wyglądają całkiem fajnie. Według mnie w grze trochę słabo odczuwalny jest klimat. Nie jest totalnie niewidoczny, ale też nie czuć go na tyle, by można było powiedzieć, że jest na poziomie wystarczającym.
Podsumowując: Jeśli szukacie gry trochę lżejszej od eurogier, to Green Deal powinien być dobrym wyborem.


MOJA OCENA - 8/10




Thank you very much for providing game!
Green Deal - recenzja Green Deal - recenzja Reviewed by das on lutego 20, 2016 Rating: 5

Related Posts No. (ex: 9)